Bali 10 - Gunung Batur
14 april 2017
15.984 stappen. 11,89 km. 128 'verdiepingen'. Dat was onze klim naar de top van mount Batur. Om 2 uur 's nachts werden we van ons hotel opgehaald om deze vulkaan te gaan beklimmen. Na een rit van 2 uur kwamen we aan bij de voet van de vulkaan. We kregen een zaklamp aangeboden en om 04:00 's ochtends zijn we begonnen met lopen.
Van te voren wist ik dat het zwaar ging worden en dat was het ook. Het vraagt meer doorzettingsvermogen dan spierkracht deze klim. De weg begon simpel, een soort 'pad' van zand en dikke stenen tussen bomen en bossen door leidde ons steeds verder omhoog. Daar begon het echte klimmen. Je moet je bedenken dat het om die tijd nog steeds pikke donker is en je alleen een meter voor je kon kijken waar je je volgende voet neer zet. Het voordeel dat het lekker koel was, was ook meteen het nadeel; bij elke break koelde ons zweet zo snel af, dat we wel in beweging moesten blijven om het niet super koud te krijgen. Het was best afzien, maar we hebben een mooi tempo vol kunnen houden en waren voor de zonsopgang boven. Hier hadden we een waanzinnig mooi uitzicht en konden we wachten tot de zon op kwam. Zie foto's, dit was echt de klim waard!! Op de foto's zie je vooraan lake Batur, de berg daarachter is Gunung Agung, achter de zee zie je in de verte de bergen van Lombok.
Toen we de zonsopgang hebben bekeken en het inmiddels echt licht begon te worden zagen we vanuit het dal aan de andere kant al verschillende apen omhoog klimmen. Het kon natuurlijk niet lang duren voordat ze boven waren en probeerden alles wat eetbaar was in hun klauwen te krijgen. Ze kwamen heel dichtbij, wat leuke foto's opleverde!
Na boven nog even rondgekeken en genoten te hebben van het uitzicht was het tijd voor de afdaling, dezelfde weg terug. Dit was bijna net zo pittig als de klim naar boven, maar dan anders. Naar beneden was het constant schattingen maken waar je kon staan en waar niet, ook is het constant jezelf opvangen bij het uitglijden op het vulkaan zand. Van zand ging het over op rotsen en konden we verder klauterend naar beneden. Wat het leuk maakte is dat we nu eindelijk onze route en het uitzicht konden zien die we een paar uur daarvoor in het pikkedonker gelopen hadden. Het laatste gedeelte van de route konden we via een pad lopen, dat super stijl was dus dat maakte het lopen alsnog niet echt aangenaam, maar wel rustiger. We waren allang blij dat we onze voeten gewoon domweg voor ons neer konden zetten zonder bang te zijn naar beneden te vallen of uit te glijden.
Om 9:00 waren we weer bij de auto, we zijn dus in totaal 5 uur onderweg geweest. Helemaal gesloopt zijn we in het busje gestapt die ons weer naar t hotel bracht. Al met al een super ervaring van afzien en beloond worden. Zie de foto's in bijbehorend album!
Van te voren wist ik dat het zwaar ging worden en dat was het ook. Het vraagt meer doorzettingsvermogen dan spierkracht deze klim. De weg begon simpel, een soort 'pad' van zand en dikke stenen tussen bomen en bossen door leidde ons steeds verder omhoog. Daar begon het echte klimmen. Je moet je bedenken dat het om die tijd nog steeds pikke donker is en je alleen een meter voor je kon kijken waar je je volgende voet neer zet. Het voordeel dat het lekker koel was, was ook meteen het nadeel; bij elke break koelde ons zweet zo snel af, dat we wel in beweging moesten blijven om het niet super koud te krijgen. Het was best afzien, maar we hebben een mooi tempo vol kunnen houden en waren voor de zonsopgang boven. Hier hadden we een waanzinnig mooi uitzicht en konden we wachten tot de zon op kwam. Zie foto's, dit was echt de klim waard!! Op de foto's zie je vooraan lake Batur, de berg daarachter is Gunung Agung, achter de zee zie je in de verte de bergen van Lombok.
Toen we de zonsopgang hebben bekeken en het inmiddels echt licht begon te worden zagen we vanuit het dal aan de andere kant al verschillende apen omhoog klimmen. Het kon natuurlijk niet lang duren voordat ze boven waren en probeerden alles wat eetbaar was in hun klauwen te krijgen. Ze kwamen heel dichtbij, wat leuke foto's opleverde!
Na boven nog even rondgekeken en genoten te hebben van het uitzicht was het tijd voor de afdaling, dezelfde weg terug. Dit was bijna net zo pittig als de klim naar boven, maar dan anders. Naar beneden was het constant schattingen maken waar je kon staan en waar niet, ook is het constant jezelf opvangen bij het uitglijden op het vulkaan zand. Van zand ging het over op rotsen en konden we verder klauterend naar beneden. Wat het leuk maakte is dat we nu eindelijk onze route en het uitzicht konden zien die we een paar uur daarvoor in het pikkedonker gelopen hadden. Het laatste gedeelte van de route konden we via een pad lopen, dat super stijl was dus dat maakte het lopen alsnog niet echt aangenaam, maar wel rustiger. We waren allang blij dat we onze voeten gewoon domweg voor ons neer konden zetten zonder bang te zijn naar beneden te vallen of uit te glijden.
Om 9:00 waren we weer bij de auto, we zijn dus in totaal 5 uur onderweg geweest. Helemaal gesloopt zijn we in het busje gestapt die ons weer naar t hotel bracht. Al met al een super ervaring van afzien en beloond worden. Zie de foto's in bijbehorend album!
