Bali 6 - Gili Trawangan

Afgelopen weekend zijn we met een groepje van 8 naar Gili Trawangan geweest. Dit is de grootste van de drie Gili eilanden voor de kust van Lombok. Vrijdagochtend werden we om half 7 opgepikt vanaf ons hotel in Denpasar om vervolgens richting Padang Bai te rijden. Vanaf daar zal de boot vertrekken richting de Gili’s. We zaten nog geen 20 minuten in het busje over er ontstond al enige paniek. De achterklep van ons busje vloog open midden op de weg. Onze tassen lagen allemaal achterin dus we waren doodsbenauwd dat we deze zouden verliezen. De chauffeur had in eerste instantie niks door, maar nadat we wat kabaal hebben gemaakt begreep die (en zag uiteindelijk) dat er gestopt moest worden.  We waren meteen goed wakker, dat scheelt. De chauffeur leek niet echt geschrokken. Het zal hier wel een normaal zijn dat zoiets gebeurd.

Aangekomen bij de haven moesten we nog even wachten. Dit is het moment dat ik me voor het eerst ziek ben gaan voelen het weekend. Ik zal niet te veel in details treden, want zo smakelijk is het niet. Helaas begon ik me maandag pas iets beter te voelen en heb ik dus niet alles uit het weekend kunnen halen, maar bij deze in ieder geval de ervaringen die ik wel heb op kunnen doen;

Na een bootreis van 1,5 uur kwamen we op Gili Trawangan aan en konden we op zoek naar ons geboekte ‘hotel’. Na 10 minuutjes lopen kwamen we bij een afgelegen stenen gebouw, wat ons hotel bleek te zijn, niet bepaald een luxe accommodatie. Er was geen zwembad, in Nederland klinkt dat best normaal als een accommodatie geen zwembad heeft, maar hier is het gewoon knap dat we er een gevonden hadden zonder. Na de kamers te hebben bekeken waren we er snel over uit dat dit niet onze accommodatie ging worden voor de komende twee nachten en dus zijn we meteen weer vertrokken. Uiteindelijk hebben we twee (verschillende) accommodaties naast elkaar kunnen vinden en op die manier toch nog comfortabel het weekend door kunnen brengen.

Die avond zijn we met z’n allen uit eten geweest en daarna op stap, want de Gili eilanden worden gezien als het Ibiza van Indonesië en dat moesten we natuurlijk meemaken! Eerste halte: Beerpong cafe. Dit was een enorme ruimte/club met ik denk wel 30 beerpong tafels. Ik heb altijd gedacht dat mijn hand-oog coördinatie best oke was, en ik kan het wijten aan het bier, maar toch ben ik hier wel even uit die waan gehaald. Na dit café zijn we naar een andere club geweest waar het super gezellig was. We hebben de hele avond gedanst, maar wat was het warm, of beter gezegd: heet! Na een paar uur gelachen, gedanst, heel veel gezweet maar ook intens genoten gingen de lampen en de muziek uit en was het feestje dus voorbij, heel abrupt. Gelukkig zat de feeststemming bij Nadien en mij er nog goed in en hebben we tijdens het teruglopen naar de accommodatie alle Hollandse hits gezongen waar we op konden komen. Zuiver was het niet, leuk wel. Voor ons dan.. haha.

De volgende dag is de rest gaan snorkelen en ben ik in het hotel gebleven. In de middag hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar de westkust van het eiland gefietst, waar we heerlijk aan het water op het strand hebben geluncht bij een super leuk plekje. Deze kant van het eiland is zo anders dan de oostkust, waar overal luide muziek wordt gedraaid en je constant word aangesproken voor een massage, snorkling, sarong of iets anders ‘nice nice’ en ‘cheap cheap’. Na even relaxen bij dit strandje hebben we besloten aan de westkant te blijven en te wachten tot de zonsondergang. Helaas was het bewolkt die dag en hebben we de zon niet helemaal onder kunnen zien gaan. Ik heb er sowieso niet veel van meegekregen aangezien ik als een aangespoelde zeeleeuw op en zitzak lag te wachten tot die tamme lintworm in m’n buik eens ging slapen. Omdat de zon steeds verder zakte moesten we ook wel snel vertrekken, aangezien er verder geen straatverlichting is op de route die we nog moesten fietsen (dwars door velden met koeien en geiten, stukken dichtbegroeide bos en kleine dorpjes).

Die avond ben ik bij de accommodatie gebleven en zondagochtend konden we ons weer voorbereiden op een lange reis terug naar ‘huis’. Heerlijk om nu weer in ons eigen hotel te zijn, waar de airco goed werkt en we lekker veel ruimte hebben. Op dit moment (dinsdag) voel ik me al een stuk beter dan van ’t weekend, maar mijn buik is nog steeds onrustig, dus even afwachten. Tot snel!